فرایند Nitrox 

اين فرایند از يك نهر اكسيداسيون استفاده می كند كه در آن سيستم هواده و يك ميكسر مستغرق تعبيه می شود . در اين نهر اكسيداسيون با روشن و خاموش كردن هواده و تبديل شرايط هوازي به انوكسيك می توان پتانسيل اكسيداسيون و احيا (ORP) و مقدار حذف نيترات از فاضلاب را كنترل نمود. به گونه اي كه با استفاده از پتانسيل اكسايش و كاهش می توان زماني را كه براي كاهش يافتن يون نيترات در شرايط انوكسيك لازمست را معين كرد و نيز زمان اتمام شرايط انوكسيك و هوادهی مجدد را تعيين كرد. طبق اين امر، مي توان در زمان های مشخصي هواده های داخل تانك را خاموش نمود و شرايط انوكسيك با اختلاط كامل را توسط ميكسرهاي مستغرق ايجاد كرد. و زماني كه نيترات در شرايط انوكسيك كاهش می يابد، پتانسيل اكسيداسيون و احيا به مقدار زيادي كاهش می يابد. به طور معمول روزانه حداقل دو بار هواده ها را خاموش می كنند كه با توجه به مقدار بار طرح و مقدار نيترات موجود در نهر اكسيداسيون، زمان شرايط انوكسيك را مشخص مي كنند. زمان شرايط انوكسيك معمولا 3 تا 5 ساعت می باشد كه يك بار آن در صبح ، هنگام افزايش بار طرح و بار ديگر آن، عصر می باشد. در پساب خروجی از فرایند Nitrox به طور معمول، غلظت ازت نيتراته كمتر از mg/L 8 و غلظت ازت آمونياكی در محدوده 1 تا 1.5 mg/L می باشد.

از مزايای روش Nitrox می توان به موارد زير اشاره كرد:

• - به دليل حجم زياد رأكتور به بارهای ناشی از شوك مقاوم است.
• - ارتقاء فرایند نهر اكسيداسيون موجود، آسان و اقتصادی است.
• - فراهم نمودن كنترل SVI

از معايب اين فرایند می توان به موارد زير اشاره كرد:

• - توانايی حذف نيتروژن در غلظت های زيادتر TKN محدود شده است.
• - حساسيت فرایند به افزايش آمونياك به تغييرات جريان ورودی وابسته است.
• - عملكرد فرایند به تغييرات جريان ورودی وابسته است.