فرایند Bio denitro 

در اين فرایند حداقل از دو نهر اكسيداسيون به شكل سری استفاده می شود كه اين نهرها می تواند به شكل های مختلف با يكديگر سری شده و نوع بهره برداری آنها متفاوت می باشد. در اين تانک همواره فاضلاب به سيستم وارد می شود . همچنين در كانال های آن، ميكسر هايی جهت اختلاط و يا هوادهی، به صورت مستغرق قرار گرفته است كه می تواند با توجه به حالات مختلف بهره برداری عمل اختلاط و هوادهی و يا اختلاط تنها را ميسر نمايد. فاضلاب پس از ورود به تانک فرایند Bio denitro وارد فاز A بهره برداری می شود كه در اين فاز مرحله انوكسيک اوليه و هوازی قرار دارد كه در مرحله انوكسيک آن، عمل دنيتريفيكاسيون سبب افزايش نيترات شده و مرحله هوازی آن با توجه به مقدار اكسيژن موجود سبب احياي نيترات می شود و در هر صورت، مقدار نيترات در فاضلاب افزايش می يابد. مقدار زمان اين فاز حدود 90 دقيقه می باشد. سپس فاضلاب وارد فاز B می شود كه شامل فاز هوازي/ هوازي ، است و مقدار زمان ماند در اين فاز حدود 30 دقيقه است ، و بعد از آن فاضلاب وارد فاز C بهره برداری شده كه شامل دو تانك هوازی/ انوكسيك است كه فاضلاب وارد تانك انوكسيك شده و پس از آن به تانك هوازی راه می يابد زمان ماند در اين فاز به حدود 90 دقيقه می رسدو از آنجا به خارج هدايت می شود. بعد از اين مرحله ، فاضلاب وارد فاز D بهره برداری می شود كه هر دو تانك هوازی بوده و فاضلاب ورودی به تانك هوازی می ريزد و پس از گذراندن زمان ماند حدود 30 دقيقه ، از تانك خارج شده و پساب خروجی حاصل، حاوی غلظت كل نيتروژن كمتر از mg/L 8 می باشد.

در اين فرایند زمان ماند جامدات بين 20 تا 40 روز و زمان ماند هيدروليكي بين 20 تا 30 ساعت متغير است . برگشت لجن فعال نيز درون فرایند، بين 50 تا 100 در صد متغير می باشد.

از مزاياي روش Bio-denitro می توان به موارد زير اشاره نمود:

• - دستيابی به نيتروژن كل mg/l 85
• - به دليل حجم زياد رأكتور به بارهای ناشی از شوك مقاوم است.

از معايب اين روش می توان به موارد زير اشاره كرد:

• - پيچيدگی طراحی سيستم
• - به دليل نياز به دو رأكتور نهر اكسيداسيون، هزينه ساختمانی افزايش می يابد.