مکانيسم انعقاد   

معمولا براي حذف مواد کلوئيدی آب و فاضلاب ، از ترکيبات فلزاتی مانند آلومينيوم ، آهن يا برخی از ترکيبات الکتروليت استفاده مي شود. املاح فلزات که به عنوان منعقد کننده وارد آب می شود، در اثر هيدروليز به صورت يونی يا هيدروکسيد يا هيدروکسيدهای باردار ، در می آيد. بوجود آمدن اين مولکول باردار بزرگ با خنثی نمودن ذرات کلوئيدی و کاهش پتانسيل زتا (اختلاف پتانسيل بين فاز پخش شده و محيط اطراف آن) که عامل اصلی دافعه بين ذرات کلوئيدی مي باشد، امکان لازم برای عمل نمودن نيروی واندروالسی بوجود می آورند که موجب چسبيدن ذرات به يکديگر می شود.
بنابراين ، عامل اصلی حذف بار کلوئيدها ، يونهای فلزی نيستند، بلکه محصولات حاصل از هيدروليز آنها می باشد. با توجه به آزمايشات مختلف ، يونهای فلزات سه ظرفيتی در عمل انعقاد ، مؤثرتر از ساير يونها مي باشند. عمل انعقاد توسط عمل لخته سازی تکميل شده ، ذرات بزرگتر شروع به ته نشينی مي کنند. در مرحله ته نشينی ، عامل زمان بسيار مهم مي باشد و با قطر ذرات رابطه مستقيم دارد.

انواع منعقد کننده ها در تصفیه آب

۱- منعقد کننده هاي آلومينيوم دار

۲- آلومينات سديم Na۳AlO۳

۳- سولفات فرو (FeSO۴, ۷H۲O)

۴- سولفات فريک

۵- کلرور فريک